Nichi i Shuji (to przeznaczenie)

-A-ale...- zaczerwienił się obficie. Nigdy nie rozbierał się przed nikim obcym... W zasadzie rozbierał się tylko przed lekarzem! To było kłopotliwe. Nie miał jednak wystarczającej siły wewnętrznej by to wyznać.
-N-naprawdę myślisz, że to dobry pomysł?- spytał cicho. Nichi szedł tak pewnie, że chyba faktycznie uważał swój pomysł za dobry. Shuji wymruczał coś niezrozumiałego. No, wstydził się!
Wyszło na to, że faktycznie skończyli razem w przebieralni. Tetsui stanął w kącie, tyłem do towarzysza. Rozbierał się raczej niemrawo, co chwilę oglądając się za siebie. Nowo poznany był zdecydowanie lepiej zbudowany od niego. Okazało się bowiem, że mimo ogromnego wzrostu Shuji jest raczej smukły. Jedynym męskim atrybutem jaki miał były dość szerokie ramiona. Chociaż to nie wyglądało specjalnie przekonująco jeśli by się mu lepiej przyjrzeć: miał lekkie wcięcie w tali nieco zarysowane biodra, ładne pośladki. Oczywiście uwagę od tych męskich niedoskonałości odwracały tatuaże, którymi miał pokryte całe ręce i łopatki.
Niby byli mężczyznami ale i tak czuł się zakłopotany! Było mu gorąco w twarz... C-co za wstyd! Może gdyby rozmawiali byłoby lepiej! Ale ten Marukoto cały czas milczał, a on nie miał wystarczająco śmiałości by się odezwać jako pierwszy.

Jednej rzeczy nie rozumiał w tym facecie. Czy on był czegokolwiek pewny? Znaczy, sytuacja była ciężka i nieprzyjemna, jednak trzeba było coś robić niż siedzieć z założonymi rękami i czekać na jakiś cud.
- Wiesz, jak nie chcesz, to nie musisz, ale sam zaproponowałeś by trzymać się razem - zwrócił mu uwagę przez ramię. Może lepiej było coś zjeść? Ale nie, później mogło być źle, jeśli chciałby się wykąpać. Lepiej na pusty żołądek... Ostatecznie trafili do przebieralni, gdzie bez zbędnego ociągania i oglądania Nichi rozebrał się i wyszedł, owinięty ręcznikiem na biodrach. Ciepełko, niczym w Sunie. Relaks~ Obmył się zimną wodą i wskoczył do stawu. Ach, jak przyjemnie...

Wziął ręcznik i się nim zakrył. Nichi chyba naprawdę się nie wstydził! Po dłuższej chwili ruszył za mężczyzną. Wolał nie zostawać sam... Przeszedł do miejsca, w którym było źródło. Marukoto wyglądał na zrelaksowanego. Również poszedł obmyć się chłodniejszą wodą. Wszakże tak przystoi. Następnie skierował się do zbiornika ciepłej wody. Powoli się zanurzył. Miłe ciepło otuliło jego ciało. Przymknął oczy. Dłuższy czas siedzieli w ciszy. Było to nieznośnie!
-Z-zastanawiam się jak się tu znaleźliśmy...- mruknął zrezygnowany przyciskając do siebie ręcznik.

Czekając na swojego towarzysza, on już zdążył zanurzyć się po samą szyję i relaksować najlepiej, jak umiał - nie myśląc, nie robiąc zupełnie nic. Najlepiej. Cieplutka woda, brak większych problemów, brakowało jedynie jakieś przemiłej pani. Ach~ Tak, pani. Rozmarzył się i dopiero pytanie, które zadał mu Shuji wyrwało Nichiego z rozmyślań.
- Hmm? - mruknął, wynurzając się na tyle, by się nie utopić. - Znaleźliśmy... Hmm... Jest jakiś sens zastanawiania się nad tym? W końcu w każdej chwili możemy wyjść, więc to chyba coś w rodzaju... ośrodka wypoczynkowego? - Rzucił pierwszą lepszą myślą, po czym samemu się skrzywił. - Nie, to było głupie, zapomnij... W sumie ty masz jakieś pomysły?

Spojrzał na niego. Shuji miał minę jak zbity pies. Co on mówił? Przecież to się w głowie nie mieściło! To było straszne, a on był taki spokojny! I... Wydawał się niczym nie przejmować.
-Nie wiem... Nic nie trzyma się tutaj kupy.- pokręcił głową. To za dużo jak dla niego!
-To dziwne... I przerażające. Uważam, że powinniśmy jak najszybciej opuścić to miejsce. Niech tylko zrobi się widno...- jęknął, zanurzając się głębiej.

Ojoj, chyba nieco przesadził i wielkolud pomimo swojego wyglądu może nie był taki osiłkowaty. Nichi nie wiedział, co zrobić, jednak po chwili wahania pogłaskał Shujiego po głowie. W końcu wyglądał jak zbity pies. A, szlag! Szybko wziął dłoń.
- Tak, masz rację... Najlepiej będzie stąd pójść... tylko najpierw odpocznijmy - zaproponował, próbując ukryć zmieszanie. To nie żadna chęć opieki czy ochrony nad innymi, ok? Po prostu chłopak był tak bezradny w chwili obecnej, że musiał coś zrobić... Kaszlnął. - Zrelaksuj się, nic ci nie będzie... - spróbował go jakoś rozluźnić.

O-ojej... D-dlaczego go pogłaskał? Zaczerwienił się obficie. To było dziwne! Znaczy sam gest był wyjątkowo miły, ale i tak!Wydał z siebie stłumione "mmm". Chyba bardzo się zawstydził.
-O-odpoczynek to chyba d-dobry pomysł.- wybełkotał pod nosem. Spuścił głowę. Nie będą go takiego purpurowego oglądać.
-M-myślałem, że jesteś oschły... Teraz w-wydajesz się b-być bardzo miły.- niepewnie uniósł wzrok. Marukoto pewnie się zezłości!

On był oschły? Podrapał się po głowie, zastanawiając się nad tym. Może faktycznie był nieco niemiły... Westchnął.
- Przepraszam, jeśli tak to odebrałeś... - mruknął, nie wiedział, co więcej w tej kwestii powiedzieć. Kurczę, może faktycznie powinien bardziej uważać na to, co mówił? - Tylko jesteś tak wielki, że myślałem, że będziesz wiesz... nieco bardziej... nie wiem, brutalny? - pora zwierzeń cześć pierwsza.

-Nic się n-nie stało..- odparł zgodnie ze sowimi uczuciami. Nawet lekko się uśmiechnął. Ojej, naprawdę tak sądził?
-B-brutalny? J-ja nie...- zawiesił się na chwilę. W sumie czasem potrafił przyłożyć... Ale tylko w słusznej sprawie lub też kiedy był atakowany!
-Znaczy... P-potrafię się bić. A-ale zazwyczaj tego nie wykorzystuję.- dodał już spokojniej. Może nie powinien się tak wstydzić?
-P-przepraszam, że Cię zgniotłem... I p-podeptałem. Nie zrobiłem tego celowo.- na pewno miał mu to za złe. Ale to przez zaistniałą sytuację! Eh. Wstał by rozprostować kości. Pech chciał, ze ręcznik po prostu się zsunął. Nie bardzo wiedział jak to możliwe! Przecież trzymał go w rękach! Ale stało się. Zrobił się purpurowy na twarzy. Niby oboje byli mężczyznami... Ale tak stań naprzeciw nieznajomego będąc całkiem nagim? Miał wrażenie, że para pójdzie mu uszami. I-i gdzie ten ręcznik? Chyba zaraz zemdleje.

Wysłuchał spokojnie wyjaśnień Shujieg. Ten chyba nie zrozumiał, co Nichi miał na myśli, jednak uznał, że nie ma potrzeby wyprowadzać go z błędu. Tylko w efekcie na jego ustach błąkał się nieco zakłopotany uśmiech. Później pokręcił głową.
- Spadłeś na mnie... Do tego obaj byliśmy skołowani, więc nic się nie stało - odparł. Co prawda nie było to miłe, ale po co miał mu to wypominać, skoro widział, że przeprasza? Szybko jednak zbladł, widząc krok Shujiego. Znaczy, nie chciał na niego spojrzeć, jednak kątem oka dostrzegł coś, czego nie powinien i natychmiast się na tym skupił. Borze Tucholski...
- Jak... - wydukał z siebie po chwili. - Jak ci się to stało, człowieku? - jego głos był słaby i pełen przerażenia. Gdzie była jego męskość? Biedak. Od razu też poczuł ból w kroku. Jego cenne...

Ah-ah-ah! Co robić? Co robić? I-i Nichi wcale nie pomagał. Udało mu się w końcu pochwycić ręcznik. Zakrył się nim porządnie. Ch-chyba coś było z nim nie tak bo Marukoto zareagował w taki sposób. Jedną ręką przytrzymywał materiał, drugą zakrył twarz. Co miał mu powiedzieć? Znów nic nie rozumiał!
-P-przepraszam...- wybełkotał tylko. I co teraz? Było mu źle. Powinien iść! Zdecydowanie.
-J-ja... Pójdę. Już pójdę.- rzucił wstając. Skierował się do innego pomieszczenia. Kiedy już tam przeszedł jego jedyną myślą było to, by się odziać. Ubranie! Ubranie! Gdzież ono było?

Siedział, zupełnie oniemiały. Co to było? Wykastrowali go? Boże... Przetarł twarz dłonią, próbując dojść do siebie i wymazać ten widok z pamięci. Z drugiej strony... Czy to nie było trochę zbyt kobiece...? Boże święty, jak oni mogli mu zrobić coś tak strasznego?! Złapał się za głowę, wyskakując ze źródła i biegnąc do przebieralni, gubiąc gdzieś po drodze ręcznik.
- Shuji! Shuji! - wykrzyknął głośno i już chciał łapać go za ramię gdy... doszedł do wniosku że to bez sensu i po prostu stał przed nim. - Przepraszam cię, nie wiedziałem, nie mam pojęcia, jak ci ciężko, ale jestem z tobą i możesz na mnie liczyć. - Współczuł mu, naprawdę. Jakież to musiało być dla niego ciężkie?

Oh! Było. Teraz tylko się schować i... Nichi go wołał. Co chciał? Ah... O czym on mówił? Patrzył na niego niezrozumiale. Wszystko działo się za szybko! Za szybko. Odwrócił wzrok. Nie rozumiał. A później kątem oka dostrzegł... Coś? W-wyglądali inaczej. Co? A-ale... Otworzył usta by powiedzieć cokolwiek. Zapytać? Jednak nie wydobył z siebie żadnego dźwięku. Za dużo się działo! Do tego poczuł że robi mu się słabo. Serce? To serce? Czy to emocje? Sam nie wiedział! Tylko tak... Ciemno przed oczami.

Ciemno przed oczami, a Nichi zupełnie nie rozumiał, co się właśnie dzieje i nie zdążył zareagować zanim Shuji osunął się na ziemię. Czemu to teraz, w tym momencie? Nic mu się nie stało? Szybko sprawdził tętno i aż się przeraził. Musiał działać tu i teraz...

Pół godziny później Shuji obudził się w pokoju z łóżkiem, przykryty kołdrą i ubrany w świeże ciuszki. Obok niego siedział Nichi, również ubrany, przygarbiony i zamyślony, jednak odwrócił się, gdy tylko poczuł ruch.
- Oh, obudziłeś się... To dobrze... - mruknął, najwidoczniej strapiony. - Z sercem powinno być już wszystko w porządku... - zapewnił. Tylko wciąż nie dawała mu spokoju jedna rzecz, której przyjrzał się bardzo dokładnie, gdy musiał Shujiego ubrać. Przeciągnął dłonią po policzku. - Powiedz... jesteś kobietą czy mężczyzną?

Uh... Co się stało? Bolała go klatka piersiowa. No pięknie. Jęknął cicho. Otworzył oczy. Nie rozumiał... Był w łóżku, ubrany. Ah! To N-Nichi? Dopiero po chwili doszył do niego słowa mężczyzny. Podniósł się na łokciach. Aj, chyba jeszcze nie powinien wstawać. Tak więc opadł na poduchy. Za chwilkę powinno przejść.
-J-jestem mężczyzną! O-oczywiście, że mężczyzną. S-skąd to pytanie?- o co mu chodziło? Czy to przez to, co widział? To było takie dziwne! Z każdą chwilą niezrozumienie Shujiego narastało. Biedaczek wyglądał tak jakby miał się zaraz popłakać.

Oj, chyba się nieco zapędził. Jednak nie mógł inaczej bo męczyło go to, co zobaczył. Szybko doskoczył do niego i położył stanowczo z powrotem. Nie powinien się teraz przemęczać.
- Hej, hej, tylko się nie popłacz! Nie mam na myśli nic złego! - jęknął niemalże błagalnie, widząc ta minę. Jak się teraz patrzyło, to faktycznie nie wyglądała... Ugh. O co tu chodziło? Mówi, że jest facetem, ale przecież to na dole to... - Po prostu... nie masz penisa... - burknął, nie wiedział, jak to lepiej ubrać w słowa. Nie dało się, no!

Nie miał na myśli nic złego? Ale, ale... Może faktycznie. No i chyba mu pomógł, bo kto inny mógł go przenieść. I u-ubrać? A następnych słów już w ogóle nie zrozumiał. Nie, za dużo, za dużo!
-Pe-penisa?- powtórzył z niezwykle niewinną miną. Niewątpliwie pierwszy raz spotkał się z tą nazwą. W oczekiwaniu na odpowiedź zmarszczył brwi i nieco rozchylił usta. Niewątpliwie jego duszyczka była czysta. Jak łza.

O boże... Co on najlepszego zrobił. Ile Shuji miał lat, że nie wiedział, co to jest. Jęknął w duszy, głęboko i przeciągle, użalając się nad swoim losem, po czym spojrzał na rudego błagalnie. Niech on tylko żartuje. Ale ta mina raczej świadczyła o tym, że rzeczywiście nie wiedział. Jęknął tym razem naprawdę.
- Czego cie nauczyli w domu... Jak nazywasz to w swoim...kroczu... - Czy to aby na pewno właściwe? Ale inaczej nie dowiedzą się prawdy!

Czemu on zadawał mu takie pytania? takie... Zapowietrzył się. Przecież tak nie można!
-N-Nichi...- jęknął piskliwie.
-T-to...- był tak przejęty, że jednak się popłakał. Dlaczego Marukoto robił takie rzeczy? Czy śmieszyło go to, że był zmieszany? Zakrył twarz kołdrą. Nigdy nie rozmawiał z nikim o takich rzeczach!
-N-nigdy z nikim n-nie rozmawiałem o niczym ta-takim.- dało się słyszeć zniekształcony przez materiał głos.

Borze Tucholski i Matko Żelkowa, nikt z nim nigdy nie rozmawiał na takie tematy? Ile on już miał lat? Chciał się złapać za głowę, ale uznał, ze w tym momencie byłoby to mocno niewskazane. On się popłakał. Jeżu... Nie wiedział co zrobić. Zupełnie. Patrzył, jak olbrzym chowa się pod kołdrą, a on sam najchętniej zapadłby się pod ziemię. Za co...
- Erm... Shuji.. Juz... już dobrze, nie ważne, na prawdę... Uspokój się - starał się go jakoś podzieszyć i poklepał go po ramieniu. Czy to wystarczy?

Jak to nie ważne? Teraz nie ważne? Miała (huehuehue, Shu-chan :v) kompletny mętlik w głowie! Odsłoniła twarz. Cóż, taka zabeczana wcale nie wyglądała męsko.
-Wytłumacz mi o-o co Ci cho-chodziło! Proszę.- wytarła mokre oczy. Wydawało się, że Marukoto też nie odpowiada zaistniała sytuacja. Ajaj, zakuło ją w klatce piersiowej. Jęknęła cicho. Takie sytuacje nie służyły jej zdrowiu.

Aja ajajajaja, porobiło się, i co on miał w tym wypadku zrobić? Kurczę, co go pokarało. Teraz faktycznie miał ochotę sobie stać jak najszybciej pójść, ale nie mógł go... jej, zostawić w takim stanie. Potarł czoło. Jak to wytłumaczyć? Nie był gotowy na takie rozmowy!
- No bo... mężczyźni mają... penisa... - Teraz jakoś to słowo ciężko przechodziło mu przez gardło i czuł się skrępowany. Dlaczego ten facet myślał, że jest facetem? Zaraz, wróć, kobieta! - N-natomiast kobiety zbudowane są... jak... jak ty... - Jak to inaczej wyjaśnić. Nie chciał nawet patrzeć w stronę Shujiego... Shuji... Kurde!

Shuji zrobiła naprawdę głupi wyraz twarzy. O czym on mówił? Ponadto wydawał się być skrępowany!
-D-dlaczego próbujesz mi wmówić, że jestem... ko-kobietą! Przecież jestem mężczyzną!- rzuciła, podnosząc się nieco zbyt gwałtownie.
-Uch...- skuliła się, łapiąc za klatkę piersiową. A-ale były teraz ważniejsze rzeczy, niż jej serce. Trzeba to było wyjaśnić!
-J-jestem facetem! Ko-kobiety są niskie... I-i delikatne! A-a ja jestem facetem!- pisnęła.
-Jestem dziedzicem, ty-tylko facet może zostać głową klanu! W-więc...- oh, chyba powiedziała coś, czego nie powinna była. W tej skulonej pozwie zarzuciła ręce na głowę, jakby chciała się spotkać. Czemu ten człowiek tak z niej drwił?
-Czy bawi cię to?- jęknęła płaczliwie. Na pewno o to chodziło!

Dlaczego? Dlaczego?! On już w tym momencie miał ochotę wyrwać sobie włosy z głowy, bo nie był w stanie wyjaśnić czegoś, co druga osoba uważała za nielogiczne.
- Już... zostawmy to... to nie ma sensu... - rzucił żałośnie, napierając na tą dziwną osobę, by się położyła, po czym położył dłoń na jej piersi i delikatnie rozpoczął leczenie. Powinno być nieco lepiej. On tez nie uważał go za kobietę. By zbyt... nie potrafił tego nazwać, ale przecież dokładnie widział... - Też bym wolał,by tej rozmowy nie było - przyznał.

Jak niby teraz miała przestać myśleć o tym wszystkim! Miała kompletny mętlik w głowie. Kiedy wróci do domu rozmowa będzie niezbędna. Chociaż.... To by tłumaczyło dziwne zachowanie w stosunku do jej osoby. Ale dlaczego? Bardzo ją to strapiło. Z zamyślenia wyrwał ją niespodziewany dotyk. Lekka czerwień pokryła jej twarz. A więc był medykiem? Ulga, którą dało się odczuć sprawiła, że Shuji nie miała zamiaru protestować. Zamknęła oczy. Starała się przestać myśleć o tym wszystkim. Ale nie dało się. To było zbyt przytłaczające! Ale Nichi naprawdę wyglądał na przekonanego w kwestii jej płci! No i też to by tłumaczyło czemu czasem czuła coś... Dziwnego w stosunku do mężczyzn. Nie wszystkich, no ale jedna. Ah!