Kiri i okolice

Kobietka zamilkła. Spoglądał na nią co jakiś czas, zdawała się być zaczerwieniona ale pewność odbierała mu ogarniająca ich ciemność. Dopiero kiery przekroczyli bramy miasta, a na buźkę Sachi padło adwaito, mógł stwierdzić, że faktycznie musiała być czerwona. Aż tak ja zawstydził? No... No dobrze. Weszli na jedną z częściej uczęszczanych ulic, nawet późnym wieczorem było na niej wiele ludzi, a sklepikarze nadal prowadzili swoją działalność. Można było kupić jakieś pierdoły, coś ciepłego do zjedzenie czy do picia. O tej porze sporo osób było już pijanych... On i Sachi wczoraj nie byli lepsi. Przyciągnął dziewczynę bliżej. Dla bezpieczeństwa~
-Trzymaj się blisko mnie, nie chciałbym cię zgubić! Jeszcze ktoś mi ciebie ukradnie!- powiedział, nachylając się nad Nemuri. Cel docelowy byl jeszcze kawałek stąd, mogli więc skorzystać z okazji i coś przekąsić.
-Masz ochotę na coś do jedzenia?

Sachi nic nie mówiła, tylko rozmyślała, czy tak na pewno było dobrze. Z drugiej strony, to Tooru zachowywał się w ten romantyczny i uroczy sposób, nie ona, więc... może było dobrze? Nie wiedziała. Przy tym facecie, którego poznała jako kobietę, zupełnie nic nie rozumiała. Teraz mogła tylko kiwać lub kręcić głową, a przynajmniej tak jej się wydawało. Całkowicie straciła swoją poprzednią pewność siebie, jak za dotknięciem magicznej różdżki. Przysunęła się jeszcze bliżej niego, gdy szli główną ulicą. Nie z powodu obawy, a z jakieś ciepłej potrzeby bliskości z tym człowiekiem.
- Ramen? - zaproponowała, gdy zdałą sobie sprawę, ze faktycznie by coś zjadła. - Tylko niedużą porcję!

-No dobrze, w takim razie zabiorę Cię na najlepszy ramen w okolicy!- powiedział pełen entuzjazmu, ciągnąc niewiastę w kierunku budki z ramen. Była niepozorna, nie wyróżniała się dosłownie niczym. Tak czy inaczej wprowadził towarzyszkę do przytulnego wnętrza. Usiedli przy ladzie, a mężczyzna pozwolił sobie na zamówienie i opłacenie posiłku. Były to wcale małe porcje! Cóż, chyba zignorował wcześniejsze polecenie ciemnowłosej. Po niedługiej chwili ciepły bulion stał przed ich nosami.
-No! To smacznego!- mruknął z zadowoleniem przyglądając się Sachi.

Nie miała nic przeciwko teku, ze chłopak za nią płacił, ale prosiła o małą porcję, a nie o kobyłkę, która samym swoim wyglądem przyprawiała o myśl "Nie zjem tego" lub "Będzie mnie bolał brzuch", w zależności od interpretacji. Posłała pełne rozczarowania i zagubienia spojrzenie Tooru, po czym wzięła pałeczki w dłoń.
- Smacznego... - powiedziała bez entuzjazmu... Po czym wsunęła całą porcję bez najmniejszego problemu. Faktycznie był to przepyszny ramen. Pewnie u Hasagumi. Nie zwróciła jednak uwagi na tabliczkę przy wejściu. Odetchnęła głębiej i już skupiła swoją uwagę na Tamakoiu zamiast na miseczce z jedzeniem.
- Dziękuję, było przepyszne. Często chodzisz na ramen? - zapytała z ciekawości.

W pewnym sensie przerażającym było to, że w tak szybkim czasie tak niewielkie dziewczę pochłonęło takie ilości jedzenia. Tym bardziej, że wcześniej wydawała się być niepocieszona wielkością zaserwowanej porcji. On też się nie patyczkował jednak zjedzenie posiłku zajęło mu nieco więcej czasu.
-Na zdrowie.- odparł z uśmiechem wciągając ostatnie nitki makaronu.
-Niezbyt. Wolę gotować w domu. Zawsze to zdrowiej.- dopowiedział z życzliwym uśmiechem.
-Czuj się zaproszona na kolację!- rzucił, gładząc głowę kobiety. Wyglądała nieco jak kot lub jakieś inne, równie urocze stworzenie. Mimo, że znali się dwa dni darzył ją bardzo ciepłymi uczuciami. Chyba się zauroczył.
-Śniadanie wliczone w cenę!- dodał żartobliwie, puszczając oczko.

Wolał gotować w domu... Czy to znaczyło, że umiał gotować? Oczy jej rozbłysły na samą myśl pyszności, które potrafiłby mógł zrobić. Tatuś też zawsze gotował w domu, nie dopuszczając mamusi nawet na krok do kuchni (ale akurat to bardzo dobrze rozumiała). I... co, zaraz? Zaprosił ją na kolację? W swoim domku? To znaczyło, że mogła przyjść bez większych problemów i... I zostać jeszcze na śniadanie? Czyli na noc? Jej oczy rozbłysły jeszcze mocniej, a jej buźka rozpromieniła się w przepięknym uśmiechu. Chwyciła go za ręce.
- Mogę?! - wypaliła, zanim zdążyła się poważniej zastanowić.- Znaczy, będzie mi miło przyjść na kolację, ale... To znaczy, że będę mogła zostać na noc? I... - Zawahała się. W zasadzie nie była pewna, co miał na myśli, zwłaszcza, ze był taki dość figlarski. Westchnęła z uśmiechem. - Chętnie wpadnę - zgodziła się, a następnie zauważyła, że inni klienci knajpy się na nich patrzą. Zmierzyła ich nieprzychylnym spojrzeniem, a ci natychmiast się odwrócili. Nie będą nękać ich jakieś ciekawskie spojrzenia i przebrzydli plotkarze.
- To co, idziemy? - zapytała. Nie wiedziała jeszcze gdzie, ale mogli by się przejść.

W momencie wybuchu radości dziewczęcia zdał sobie sprawę z tego, że jego flirciarski żarcik został odebrany w sposób absolutnie dosłowny. Uśmiechnął się lekko. Zasadniczo nie miałby nic przeciwko ale był człowiekiem z klasą. Nie mógłby zaciągnąć dziewczyny do łóżka po zaledwie kilku dniach. Dziewczyny, na której mu zależało. Uśmiechnął się w sposób jak najbardziej rozczulający.
-Możesz.- odparł z lekkim westchnięciem. Wszak już nic nie mógł zrobić, a nie miał w zwyczaju cofać swoich słów.
-Jestem tylko ciekaw, nie miej mi tego za złe ale taka moja natura... O czym jeszcze myślałaś?- spytał, patrząc w zielone oczy rozmówczyni. Jak już i tak weszli na ten ton to szkoda byłoby rezygnować! Kto wie, kiedy następnym razem nadarzy się taka okazja? Uścisnął obie jej dłonie. Teraz się mu nie wywinie.
-Faktycznie, można iść w jakieś spokojniejsze miejsce. Co myślisz o parku?- rozejrzał się wokół. Ciekawskie spojrzenia były niepożądane! Wstał, a następnie pomógł zrobić to samo swojej towarzyszce.

Choć towarzyszyło mu westchnięcie, Tooru zgodził się na to, by przyszła i spędziła z nim miły wieczór i poranek. I nie chodziło jej jedynie o dobre i darmowe jedzenie, które przyszykuje jej ktoś inny, ale o sam fakt, że ją zaprosił bez nacisku z jej strony. To było... Poczuła się najszczęśliwszą osobą. Zwłaszcza, gdy się tak pięknie uśmiechnął w jej stronę. Widząc to, nie potrafiła się powstrzymać i delikatnie go ucałowała.
- Dziękuję - wyszeptała. Zaraz później jednak Tou-chan zadał naprawdę intrygujące pytanie, na które jej oczy się nieco przymknęły a uśmiech wyglądał na bardziej zalotny. Usiadła na swoim miejscu i okręciła kosmyk włosów wokół palca.
- Wiesz, zazwyczaj takie przemiłe wieczory kończą się w łóżku, ale zdaję sobie sprawę, że może to być zbyt szybko... W zasadzie się nie znamy. Dlatego myślałam jedynie o tym, by spać w twoim łóżku, jak wczoraj. Ale tym razem bez fotela - wymruczała cicho, nie chcąc afiszować się za bardzo swoimi planami i o dziwo powiedziała to bez zająknięcia czy pąsowienia na twarzy.
- Pasuje - odparła i zeszła z krzesła korzystając z użyczonej pomocy. Było już dość ciemno i niewiele osób chodziło ulicami Kiri, a jak już, to najczęściej były to szemrane typy, których lepiej było unikać. Po pięciu minutach takiego spaceru Sachi zatrzymała się.
- Wiesz, może jednak będzie lepiej, jeżeli dzisiaj na tym skończymy... Rodzice się pewnie martwią - powiedziała. W zasadzie to najbardziej martwiła się o szargane okolicą nerwy Tou-chan, ale nie chciała ranić jego męskiej dumy.

Wychwycił zmianę w jej mimice twarzy. Oh! Czyli jednak podłapała flirciarski ton! Lekko uniósł jedną z brwi do góry. Oddal delikatny pocałunek, powoli przyzwyczajał się do tego rodzaju gestów ze strony młodej kobietki. Mina mu jednak zrzedła, gdy Sacchan odpowiedziała w tak bezpośredni sposób. Lekko się zaczerwienił, nie był to jednak rumieniec czystego zawstydzenia. Był to też szok! Tym bardziej, Ze dziewczę nawet się nie zająknęło. Pokręcił głowa. jego wina!
-Na razie możemy poprzestać na wspólnym oglądaniu filmów pod jedną kołdrą.- odparł mało przekonywując. On naprawdę nie miałby nic przeciwko! Tylko, no... Naprawdę chciał pokazać się z tej lepszej strony!

Szli dłuższą chwilę w milczeniu, gdy nagle Sachi wyskoczyła z pomysłem powrotu do domu. Cóż, faktycznie było już późno, a fakt posiadania towarzystwa tak urodziwej kobiety przy boku rodził pewne zagrożenie. Spojrzał na nią lekko zasmuconym spojrzeniem.
-Cóż, pewnie masz rację... Ale liczę na to, że niedługo się spotkamy! Musisz mi to obiecać.

Ojejku, Tou-chan się zaczerwienił! Nie spodziewała się tego, jednak nie dała sobie poznać inaczej, niż rozbawieniem igrającym w jej oczach. To było niezwykle urocze, bo przecież był takim flirciarzem, że nie powinien się tak zawstydzać! A tu taka niespodzianka. Klasnęła w dłonie.
- Pasuje mi to. Już dawno nie oglądałam filmu... Jaki gatunek lubisz najbardziej? - zapytała już wychodząc z nim z lokalu. Jeszcze tylko posłała spojrzenie na kucharza obsługującego za ladą i szybkim gestem wolnej dłoni poprosiła o rachunek do rezydencji. Przynajmniej nie będzie problemów, zwłaszcza, ze jest już tak miło. Nie było potrzeby psuć tej atmosfery~
Pomysł z powrotem do domu niespecjalnie mu się spodobał. Ona też wolałaby nie kończyć tego miłego spotkania, więc...
- To... może film? - bąknęła cicho głaskając jego dłoń i mając cichą nadzieję, że się zgodzi.

Niespodziewanie szybko podjęła temat. Cieszył się, że tak płynnie wybrnęli z tej sytuacji.
-Możesz się zdziwić, ale horrory i okruchy życia, ale w takiej sytuacji nie pogardzę komedią romantyczną.- odparł szybko, spoglądając na kobietkę.
-Tak czy inaczej chciałbym, abyś to Ty coś wybrała, jestem ciekaw co byś nam zaserwowała!- dodał z przekonaniem, obejmując ciemnowłosą. Przeszli tak chwilkę, el ich podróży zbliżał się nieubłaganie, gdy dziewczę zadało swoje pytanie. Rozważył wszelkie za i przeciw... Zdecydowanie być człowiekiem nieasertywnym.
-To... masz ochotę na jakieś przekąski?- odpowiedział na pytanie pytaniem, utrzymując podobny ton do Sachi. Najwyżej jej rodzice go zabiją... Już trudno, przynajmniej umrze szczęśliwy.
-Czy może starczy film, kołdra i... ja?

Na słowo horrory jej oczy rozbłysły.
- Ja też lubię horrory! Ale mama za nimi nie przepada, więc rzadko mam szansę je oglądać. Więc... co byś powiedział na "Zjawę z zaułka mgieł"? Albo może ten nowy, z Junko Asami? To był chyba "Nigdyświt"? Chociaż nie wiem, jaki typ horrorów lubisz... Nieumarli? Duchy? A może jeszcze jakieś inne dziwy? Będzie mi łatwiej coś wybrać, byśmy oboje się nie nudzili - wesoło trajkotała podczas ich wędrówki, aż nie stanęli z wielkim zapytaniem wiszącym miedzy nimi. Podrapała się leciutko po policzku. Oferta Tou-chan była bardzo kusząca. Zwłaszcza ta ostatnia część, ale nie chciała przy nim wyjść na jakąś rozpustną kobietę, choć już pewnie i tak robiła to wrażenie...
- Chodźmy kupić jakieś przekąski - stwierdziła i ruszyła razem z nim do najbliższego sklepu by zaopatrzyć się w jakieś średnio zdrowe przekąski. Przynajmniej nie wyszła na niezwykle napaloną ladacznicę, choć lekki rumieniec i tak pojawił się na jej twarzy.

No i już prawie wszystko jasne! Jeszcze tylko wybrać film! Ależ się nakręciła! Zdecydowanie się mu udzielił jej entuzjazm!
-Ja przepadam za filmami o mordercach i duchach. Lubię Junko Asami, choć dużo bardziej przemawiają do mnie filmy z Asao Moreshibą! Był taki film, Zanim zamkniesz oczy, w którym grała świetną rolę pierwszoplanową! Widziałaś go? Ale najchętniej to obejrzałbym z Tobą coś, czego oboje nie widzieliśmy!- nie ustępował dziewczynie w rozmowie. Z tego wszystkiego udało się im dotrzeć do sklepu, gdzie zakupili całe naręcze niezdrowego jedzenia. Następnie skierowali się do jego mieszkania, do którego dotarli po kolejnych kilkunastu minutach.
-Rozgość się.- rzucił, wpuszczając Sachi do środka. Musiał wszystko przygotować, ale najpierw trzeba zadbać o gościa!
-Napijesz się czegoś? Mogę zaproponować Ci herbatę, kakao, ewentualnie kawę. Mam też dobre winko, ale to proponowałbym zostawić na film.

To było niesamowite, w jak przypadkowy sposób udało im się znaleźć wspólne zainteresowanie, o którym prawdopodobnie mogliby rozmawiać z entuzjazmem i radością przez wiele godzin. Poczuła wewnętrzną radość z tego powodu. To było... miłe. Nie była pewna, czy Tou-chan też myślał w ten sposób, ale widząc jego uśmiech i zaangażowanie, z jakim mówił o filmach Asao czuła, że jednak coś ich łączy.
- Oglądałam kilka filmów z Moreshibą, faktycznie jest dobra! Aż czułam jej strach i napięcie, jakie budowała swoja grą, kiedy oglądałam "Historię Kaanan"! Ale wybrali też piękną scenerię. - Kontynuowała rozmowę z Tou-chanem, czując, że chce wiedzieć więcej i więcej na temat jego gustu filmowego. - Duchy... Możemy obejrzeć film o duchach! Tylko nie wiem, coś, czego nie widziała pewnie będzie czymś z najnowszych filmów... Może "Ostatnią noc"? - zastanawiała się głośno. Nie wiedziała też, czego Tooru nie widział, co nieco utrudniało sprawę.
Po przekąskach i doczłapaniu się na poddasze, ściągnęła buty i usiadła na fotelu, elegancko układając nogi.
- Dziękuję, zielona herbata wystarczy. Po tym ramenie czuję się pełna - odpowiedziała na zaproszenie. Tym razem mogła rozejrzeć się lepiej po mieszkaniu chłopaka. Poprzedniej nocy niewiele przykładała wagi do podziwiania otoczenia. Było to niewielkie mieszkanie urządzone ze smakiem, którego można by ze świecą szukać u większości mężczyzn. Do tego było całkiem zadbane i czyste. Uśmiechnęła się lekko, czekając na herbatę.

-"Historia Kaanan" była niesamowita! Piękne krajobrazy, masz rację! Do tego cudowne detale! Ale nie oszukujmy się, mieli niemały budżet!- całkowicie wkręcił się w tę rozmowę. Nigdy by nie powiedział, że Sacchan ogląda horrory! I to jeszcze wygląda na to, że gustują w tym samym rodzaju filmów!- "Ostatnia noc", co! Miałem to obejrzeć niedawno, ale mi się nie udało! No, to chyba postanowione!- był bardzo szczęśliwy, że tak szybko doszli do porozumienia.

Kątem oka spojrzał na swojego gościa, niepodobnego z zachowania do swojej wczorajszej wersji.
-Wszystko jasne, już się robi, Piękna!- odparł rozanielony, szykując wszystko w niewielkiej kuchni. Szczęśliwie można było swobodnie rozmawiać z racji tego, że mieszkanko było niewielkie.
-Musisz mi wybaczyć niewielki bałagan, ale nie spodziewałem się, że dzisiaj do mnie wpadniesz.- rzucił, stawiając herbatę na stoliku obok fotela, na którym siedziała zielonooka. Następnie przyniósł wszystkie przekąski rozłożone do odpowiednich naczyń.
-Jeszcze tylko rzutnik i już właściwie się Tobą zajmuję. Chcesz może wziąć prysznic? To był długi dzień.